wybierają zwykle drogę „rzadziej wędrowaną” – jej nazwa bierze się od filozofii, która mówi o tym, że prawdziwą radość człowiek może odkryć dopiero wtedy, gdy wybierze nastawienia do życia oparte o swoją duchową naturę – nastawienie służenia/dawania bez oczekiwania niczego w zamian”. Droga ta jest w takim razie oparta o uwolnienie swojej egoistycznej, narcystycznej, dumnej natury. Przekroczyć ograniczenia własnego ego możemy tylko wtedy, gdy po pierwsze uświadomimy sobie, że to ego posiadamy. Następnym krokiem jest poprzez pełną akceptację i miłość uwolnienie wszystkich egoistycznych nastawień, przekonań, pozycji  i emocji. Ego możemy symbolizować jak mur w którym wyciągnięcie jednej małej cegiełki może zaburzyć strukturę całości. Najprościej zatem zacząć jest od pragnień. Dopóki pragniesz czegokolwiek od świata lub od ludzi na zewnątrz – czujesz brak mocy. Dopóki poszukujesz sensu własnego życia i inspiracji na zewnątrz Ciebie – czujesz , że twoje życie nie ma sensu. Nie możesz określać siebie, tego kim jesteś, sensu twojego życia oraz czerpać inspiracji ze świata w którym wszystko wciąż się zmienia. Jedyne wartości na fundamentach których możemy zbudować coś trwałego – to wartości , które nie mają końca – jak miłość, spokój, uczciwość.